Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρριψε και το μύθο του φτωχού αριστερού

H παρούσα ελληνική συγκυβέρνηση έχει κατορθώσει να καταρρίψει αρκετούς μύθους με τη δίχρονη διακυβέρνησή της. Εστω και με αρνητικό τρόπο. Ξεκίνησε ως Ελληνική Αριστερά για να μετονομαστεί σε Συνασπισμό της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας και το 2004 μετεξελίχθηκε σε Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Το 2012 ξεκίνησε η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.

Στην ιδρυτική διακήρυξή του, περιγράφεται και ο στόχος του κόμματος: «Μαχόμενος πάντα για την ενότητα ολόκληρης της Αριστεράς, ο ενιαίος πλέον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί σήμερα κυβέρνηση της Αριστεράς που θα στηρίζεται σε μια νέα, πλατιά και ισχυρή κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία ώστε να υπηρετηθούν αποτελεσματικά τα λαϊκά συμφέροντα. Τα συνθήματα που βροντοφώναξαν σε δρόμους και σε πλατείες οι λαοί του Κόσμου: ‘Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη’ και ‘Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός’, ο ΣΥΡΙΖΑ τα μετατρέπει σε πολιτική πρόταση και στρατηγικό στόχο».

Απογοητευμένοι πολίτες από τη σκληρή λιτότητα έφυγαν από άλλα κόμματα και τον ψήφισαν. Ετσι εκτινάχθηκε από το 4% στο 36,34% και στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, στο 35,46%. Αλλά δεν ήξεραν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πολλά πρόσωπα.
Τα δύο αυτά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι είναι ένα κόμμα αστικό, με την πλειοψηφία των οπαδών του να είναι μεσήλικες, παιδιά κυρίως γονιών του Εμφυλίου που είχαν ταχθεί με την Αριστερά.

Το ποιος είναι ποιος ήρθε στο προσκήνιο αφού έγιναν κυβέρνηση και έτσι αποδείχθηκε ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι ευρω-αριστεροί ευνοήθηκαν στη Μεταπολίτευση από τα κόμματα της Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς, σαν ένδειξη συμφιλίωσης. Ομως όταν έφτασε η κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί για συνεννόηση, άδραξε την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση για τα πέτρινα χρόνια. Οχι για να σώσει τη χώρα, αλλά για να φέρει τη δική του Αριστερά στην εξουσία. Και έτσι στα χρόνια των μνημονίων, ως αντιπολίτευση, μιλούσε στον κόσμο με αριστερή γλώσσα και στη Βουλή ψήφιζε μηδενιστικά για να πείσει για τη διαφορετικότητα των μελών του.

Τώρα και ως κυβέρνηση, αφού έχουν διαλύσει το μύθο ότι ο αριστερός πρέπει να είναι και φτωχός, αποδεικνύει ότι δεν αποστρέφεται τους πλούσιους της χώρας όσο θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε. Αυτό δείχνει μια σειρά από ενέργειες που έχει κάνει, που ευνόησαν δικούς τους επιχειρηματίες του λεγόμενου «μεγάλου κεφαλαίου» ή τα βρήκαν με πολλούς από τους παλιούς. Κι ενώ ορισμένες από αυτές ήταν δικαιολογημένες και απαραίτητες, τα κίνητρα για κάποιες άλλες δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα.

Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό να είσαι πλούσιος και να δημιουργείς περιουσία με το μόχθο και το μυαλό σου. Αλίμονο. Είναι όμως πολύ τραγικό να μαζεύεις χρήμα από τη μία και να κατηγορείς το κεφάλαιο από την άλλη για να υπερασπιστείς τον φτωχό, μόνο στη θεωρία.

Ακόμη και τώρα δεν εξηγεί κανείς από αυτούς πώς έκαναν τέτοιες περιουσίες που αποκαλύπτουν στα «πόθεν έσχες», αν δεν ξεχνούν βεβαίως να τις δηλώσουν… Αυτή η διγλωσσία αποκαλύπτεται τώρα σε όλη της τη διάσταση εξαιτίας των προσπαθειών του ΣΥΡΙΖΑ να κρατηθεί στην εξουσία, η οποία δείχνει να του γλιστράει. Και κάνει οτιδήποτε για να την κρατήσει… αδιαφορώντας αν βλάπτει τη χώρα.

Πηγή:www.ekirikas.com